In deze coronatijd gaan de gesprekken vaak over werken in de zorg. Essentiële werken. Door verpleegkundigen. En door schoonmaaksters. Het is werk, dat nodig gedaan moet worden. Als we daar mee gaan sloffen, wordt het al gauw een onhygiënische smeerboel. Met gevaarlijk en dreigende gevolgen.
Ik denk nu ook aan nieuwe soorten van werken. Zo noemen we rouwen om het verlies van een dierbare tegenwoordig ook een vorm van werken en arbeid. Rouwarbeid en rouwverwerking. Dat geldt niet alleen bij overlijden, maar ook bij verlies van je baan. Na een heftige tegenslag. Bij een slecht nieuws gesprek bij je specialist.
We zeggen ook dat bepaalde vormen van therapie veel op werken lijken. Het vraagt mentale en lichamelijke inspanning om invulling te geven aan de therapie. Je kunt er doodmoe van worden.
In de zorg is natuurlijke de traag werkende schildklier een goede bekende. Dat is vaak een blijvende aandoening. Met blijvende medicatie. Het is bij iedereen, die medicijnen gebruikt, steeds een vraag; Helpen deze medicijnen? Werken ze goed?
In de zorg worden dagelijks tienduizenden onderzoeken gedaan om te bepalen of onze maag, hart, nieren of darmen nog goed werken. Ieder van ons is weleens opgeroepen voor zo’n onderzoek.
Kortom. Zonder- hard- werken bij ziektes en aandoeningen gaat het allemaal niet werken.
maak het goed .zo goed als je kunt
ben