Gisteren was ik weer bij de wekelijkse fysiotherapie en liep een persoonlijk record. De duizend meter op de loopband. In negentien minuten. Met beide handen aan de beugel voor het evenwicht. Ik voelde me in goede doen.
Soms kun je meer. Meer dan je denkt. Waar komt de gedachte eigenlijk vandaan, dat we soms iets meer kunnen? Houdt dat verband met een gedachte in onze samenleving: dat het resultaat altijd sneller, krachtiger en hoger moet?
We moeten sneller, krachtiger en hoger. Volgens sommige mensen ligt dat in de aard van ons mens zijn. Vroeger moest de mens jagen voor het voedsel. Dat moet je sneller zijn dat een dier. Of krachtiger. Ik houd er niet zo van te zeggen, dat een eigenschap in onze aard ligt. Dan lijkt het net of we daar nu eenmaal weinig aan kunnen veranderen.
Juist vandaag is er een rapport verschenen over de groeiende achterstand en vertraging van kinderen op de basisschool. Nu extra door corona maatregelen. Een van de belangrijkste aanbevelingen is dat we de kinderen ook op sociaal emotioneel gebied ondersteunen en bemoedigen.
Soms kun je meer! Een paar stappen meer, dan wanneer je de hele dag in bed blijft. Meer dan gisteren of een maand geleden. Maar vooral meer, omdat je zelfvertrouwen er door groeit. Meer omdat je jezelf weer in de spiegel kunt kijken.
Laten we voor een wijze weg gaan
maak het goed zo goed als je kunt
ben