DSCN5766

naar de ZIJLIJN

In de brief merkt de schrijfster op dat  zij echt aan de zijlijn staat in vergelijking met mij  in het centrum. Ik  denk dat ze iets belangrijks onder de aandacht brengt; namelijk  dat iedere betrokkene  bij een zieke, dient te beseffen wat je plek en verhouding tot hem of haar is.

De hulpverlener dient gepaste  of professionele afstand  tot de zieke te houden. Buitenstanders dienen zich gewoon menselijk op te stellen. Voor kennissen en andere betrokkenen  is meer nabijheid mogelijk. Zij kunnen  wel een sterkere band  met de zieke hebben.  De zieke zelf met de meest betrokken personen, leeft in het midden van de kring.

Ook kan het gebeuren dat de betrokkenheid bij de zieke door de maanden heen varieert. Je hoeft je niet perse altijd in even grote mate tot de zieke aangetrokken te voelen.   Zeker als die  aandoening of ziekte maanden en jaren duurt.

Ieder mag de ruimte nemen om zich een tijdje minder bij de zieke betrokken te voelen. Vanwege eigen emoties.  Zo mag ieder steeds voor zichzelf bepalen  om soms heel nabij de zieke te zijn. En om meer op afstand te blijven

Maar met elkaar heb je dan wel de verantwoordelijkheid om steeds wel nabij de patiënt te blijven. We kunnen voorkomen dat hij of zij zich verlaten gaat voelen.  Ben jij een helper of een geholpene. Is dat veranderd?

maak het goed. zo goed als je kunt.

ben

 

 

 

Laat een reactie achter