Mijn schoonmoeder heeft vanwege dementie een aantal jaren in een verpleeghuis gewoond. Ons wekelijks bezoek aan haar was voor ons drieën – zij, mijn partner en ik- een aangenaam samenzijn. Als we naar huis terug gingen, kwam zij voor het raam staan om naar ons te zwaaien. Om ons uit te zwaaien. Dat werd steeds een vol en bewogen moment. Ook de laatste keer, dat we zo contact met elkaar hadden.
Vandaag is het vijftien jaar geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van mijn oudste zus. Met mijn hand op haar hoofd heb ik mijn laatste woorden aan haar gezegd. Een vol en bewogen moment.
” Hand kracht is zielskracht.”
Je handen zijn altijd groot genoeg om op te vangen, om aan te raken.
Gisteren hebben vijfenzeventighonderd mensen afscheid genomen van Peter R. de Vries. Sommigen probeerden even met hun hand de kist aan te raken.
Zo mogen mensen ook de aanraking van Gods hand met hun lichaam en geest ervaren. Op een vol en bewogen moment. En als we die aanraking zo wel verstaan, dat is dan ” zegen.”
Zegen van God staat de zieke bij.
Zegen van God komt je ten goede.
Wat je ten goede komt
Met haar of met zijn zegen
Laat het maar doorwerken.
ben