Mensen in de gezondheidszorg weten uit ervaring, dat cliënten of patiënten het prettig vinden als iemand hen even helpt. Zelfredzaamheid is belangrijk. Maar de cliënt moet zich wel een beetje kunnen redden. Ik ben er soms beduusd van dat pas geopereerde mensen alweer mogen lopen. Niks aan het handje.
Aandacht en hulp aan de bewoners in een zorgcentrum bij het eten en drinken maken de zorg gemakkelijker. En altijd daarom wel het vraagje: ” Gaat het lukken, mevrouw De Vries? ”
Gaat het de laborante lukken bloed te prikken bij een patiënt met heel dunne bloedvaten. Op verzoek even plassen. gaat dat wel? Steeds even die spanning: gaat het lukken? Slaagt een reanimatie en met welke gevolgen?
Kan een behandeling lukken of mislukken.? Dan zeggen we dat toch anders. Zoals: zal de behandeling aanslaan of helpen? Of slagen? Van een kuur zeggen we dat die wel of niet aanslaat. Of die geholpen heeft.
Gaat het je lukken? En dan tot welke prijs? Ik heb het gevoel dat we dat woord niet veel gebruiken . De chirurg zegt niet dat de operatie gelukt is. Zij zal zeggen dat alles goed is verlopen. En dat het gegaan is volgens haar bedoeling.
Lukken is geen woord dat in de zorg thuishoort. Lukken heeft veel te maken met presteren. Het trucje zal niet lukken.
maak het goed. zo goed als je kunt.
ben