De kaartschrijver gebruikt dit keer stevige taal.
” Eigenlijk vind ik het hypocriet om een kaart -met -Beterschap -erop te schrijven.
Hypocriet.
De schrijver vindt het woord beterschap eigenlijk niet op zijn plaats, omdat hij weet dat ik nog maar weinig kan opknappen. Als dat het geval is, moet je het ook niet over beterschap hebben. Maar om dat hypocriet te noemen!
Als iets in mijn ogen hypocriet is, gaat het om dingen die ernstiger zijn. Dan gaat het over iemand, die schijnheilig is en niet waarachtig. Je doet je mooier voor dan je bent. Je ziet de splinter in iemands oog, maar niet de balk in je eigen ogen.
Gisteravond zag ik nog een een persconferentie van een bekend politicus voor de pers en fotografen. Hij had ’s morgens in een tweet journalisten hypocriet genoemd. Daarover wilden ze hem wel even flink aan de tand voelen. Hij gaf geen krimp.
Het lijkt erop dat we de laatste tijd vaker over hypocriet gedrag horen dan vroeger. Directeuren van autofabrikanten en banken. Mensen die de burgers oplichten. Wethouders. Bedrijven die milieu regels aan hun laars lappen en zich onschuldig voordoen. Zij weten van de prins geen kwaad. Mensen die fraude plegen.
Is de man -van -negen- miljoen- euro – winst voor mondkapjes hypocriet?
Ik denk dat er in de zorg weinig ruimte is voor hypocrisie. Is het schrijven van een factuur voor artikelen, die niet geleverd zijn een voorbeeld van hypocrisie of is dat fraude? Is het hypocriet als fabrikanten van medicijnen kunstmatig een schaarste laten ontstaan. Dan kan de prijs veel hoger.
Hoe het ook zij. De kaartschrijver hoeft zich jegens mij niet bezwaard te voelen. Toch.
maak het goed. zo goed als je kunt.
ben