Een parochiaan gaat voor een paar dagen naar Taïze. Een ontmoetingsplaats van gelovigen in Frankrijk. Hij neemt deel aan de viering met de monniken en met duizend andere mensen. En dan is hij zo meelevend, om een gebed te vragen voor een pastor, die ziek is. Mijn persoon in dit geval.
Ik zag gisteren nog de kardinaal, die mij eens vertelde dat hij elke dag in zijn gebeden mijn naam noemt. Juist vanmorgen las ik nog een mooie interview met een predikant. Over bidden. Hij heeft afscheid genomen van het bidden om een bepaald doel. Zoals gezondheid en het slagen voor een examen. Zulk bidden lijkt er volgens de collega op dat je aan de zon vraagt om meer te gaan schijnen.
Bij de predikant is de kern van bidden niet, dat we God vragen om onze gebeden te verhoren. Als we bidden, hoeven we ook geen rekening te houden met alle dogma’s en kerkelijke leerstellingen. In bidden ontstaat een kracht, die op de bidder zelf teruggaat en die andere mensen oproept tot meedoen aan bezieling van de aarde.
Bidden mag erop neer komen, dat we vanuit ons innerlijk, onze zorgen en vreugdes laten uitmonden in een groter geheel dan we zelf zijn. Uit deze bron, die we bij ieder mens aanwezig achten, mogen onze gebeden opstijgen. In het vertrouwen dat zij Meewerken aan gerechtigheid en vrede.
maak het goed. zo goed als je kunt
ben