“Wat een toestand is dat nou, hè jongens, ” kan een vriendin spontaan uitroepen. Wat is de toestand van de B.V.Nederland. Van en op de autosnelwegen. En anno 2021: wat een toestand met die pandemie.
Gistermiddag is in Genua in Italië een bekende brug ingestort. 35 doden. Deskundigen roepen al jaren dat de toestand van deze brug heel slecht was. Inderdaad, de toestand kan gaan wringen, als er iets ernstig aan de hand is. Een toestand wordt dan een misstand.
Van een misstand in de zorg is sprake, als afdelingen in zorginstellingen hun zaakjes niet voor elkaar hebben. Een reportage over een jongen die vastgebonden was aan een muur, omdat hij onhandelbaar was, shockeerde de hele samenleving. Of mensen die dementeren en de hele dag in hun pyjama moeten blijven zitten. Misstanden in Nederland. De afgelopen maanden is er veel drukte geweest over het faillissement van een aantal ziekenhuizen.
En we leven nu in 2021. Wat is er geklaagd over de maatregelen van de overheid over de virusbesmetting. Nederland , we hadden onvoldoende intensive care bedden. Onvoldoende mondkapjes, onvoldoende personeel. Een toestand vergelijkbaar met een ontwikkelingsland. Ik heb me altijd onbehaaglijk gevoeld met deze reacties.
Waar komt toch die gedachte vandaan dat wij als rijk land over alles genoeg zouden moeten beschikken. Van grondstoffen tot medische middelen. Van voedsel tot vee voer. Wij mogen ja wij moeten over alles kunnen beschikken.
Wie bepaalt/ bepalen eigenlijk wat een toestand en wat een misstand is.
Ik kijk hier wel naar mensen, die hier in ons land een belabberd leven leiden: zich eenzaam voelen en in een isolement raken. Dat is toch ook een misstand. We moeten onze schouders er maar onder zetten om deze misstanden zo veel mogelijk op te heffen. Waarom kiezen er toch zo weinig mensen voor, om dat werk te gaan doen?
maak het goed. zo goed als je kunt.
ben