Ik tob over de vraag, wat we in deze tijd onder meeleven verstaan. En betekent medelijden hetzelfde.
Met elkaar meeleven verbindt tienduizenden mensen. Meeleven gaat deel uitmaken van onze identiteit.
Vele mensen hebben hun meeleven getoond aan de slachtoffers van de fatale vlucht van MH17 .Wijkbewoners in de Den Haag lopen een stille tocht om de gewelddadige dood van een buurt bewoner te gedenken. Ze kennen hem allemaal. We blijven stille tochten organiseren om ons medeleven uit te drukken. Woensdag houden mensen een stille tocht, omdat een jongetje van 9 jaar is vermoord.
Het wordt onderzocht waarom mensen aan zulke tochten meedoen. Ze beleven het als een ritueel. Je wilt laten weten dat de overleden persoon altijd in je hart blijft. In de coronacrisis zien we overal dat we met elkaar meeleven. In deze tijd zetten we een stapje meer, om anderen even te helpen. Voor hem te koken, elke dag even kijken of alles nog oke is.
Allemaal uitingen van meeleven.
Hoe zit dat met ons meelijden? Ik vermoed dat meelijden langzaam uit ons zicht verdwijnt. In de weken voor Pasen las ik een artikel over de mate waarin christenen nog ernst maken van het lijden van Christus. Volgens de schrijver is die betrokkenheid op zijn lijden aan het afnemen. Meelijden is een religieus woord geworden, waarvan niet gelovigen afstand hebben genomen.
En wij, personen met een chronische aandoening, in hoeverre houden wij ons bezig met meeleven en meelijden. Leven die emoties bij ons nog wel? Ik voel me goed, als ik meeleven ervaar in contact met mensen. Meeleven is dan de gerichte aandacht voor mij. Compassie. Dat werkt goed. Maar ik lijd ook wel eens aan wat ik allemaal voel. Pijn, onwillig lichaam, stress. Dan werkt meelijden wel iets grondiger. Hoe werkt dat bij jou?
maak het goed. zo goed als je kunt.
ben