Ik schrijf deze tekst op de eerste dagen van mei. Met de dodenherdenking en de herinnering aan de Holocaust en aan de dood van oorlogsslachtoffers. Op 5 mei dan het feest van de bevrijding. Deze vrijheid geven we aan elkaar door.
Het boek: ‘Kroniek der Jodenvervolging’ door Abel J. Herzberg ligt op mijn werktafel. Op de achterkant van dit boek staat: ” Dit boek heeft recht op een eigen plaats in de literatuur over de joodse tragedie, naast Pressers ONDERGANG.” Na de oorlog zijn er maar honderden Joden teruggekeerd. Zij hebben wreedheden ondergaan en die wel overleefd.
Ik zou elke alinea van dit boek van Herzberg in mij op willen nemen, zodat ik er dagelijks uit kan putten. Om mijn gedachten, emoties en mijn spiritualiteit bij mens en wereld te voeden.
Vanmorgen hoorde ik nog van een vriend dat hij gisteren naar de uitvaart van een jongeman was geweest. Deze 27 jarige man heeft voor zelfdoding gekozen. Zijn vader leeft nog en heeft niet alleen deze dood te accepteren. Een andere zoon is verongelukt en weer een andere zoon heeft een ernstig hersenletsel.
Mijn dwarslaesie. Zeker een vorm van ondergaan.
Dat ondergaan en overleven. Wie geeft woorden om beide begrippen in waarheid en waarachtigheid te duiden.
Wie stopt dat ondergaan? Waar dan en wanneer en Hoe?
In jouw eigen leven.
Maak het goed. Zo goed als je kunt.
ben