In het revalidatiecentrum  zeiden medewerkers  dat de cliënten zich daar niet thuis mochten gaan voelen, want dan wilden zij nooit meer weg.

Op andere plekken in de zorg voel je je soms  een nummer.  Gelukkig is dat niet mijn ervaring in het revalidatiecentrum. Maar dat kan een ander heel anders beleven. Zondag hoorde ik van een man die twee jaar geleden een hoge complete dwarslaesie  opgelopen heeft.  Hij was in  hetzelfde centrum gerevalideerd als ik . Maar op een heel andere plaats in Utrecht. Vanwege een heel grote verbouwing verbleef de hele boel toen in Overvecht.  Hij heeft het vreselijk gevonden.

Even een anekdote.

We sliepen  op een vierpersoonskamer en die kamer lag aan een straat met een water erlangs. In die tijd waren  ze met man en macht en machines  bezig de wand langs het water te vervangen. Om zeven uur in de morgen startte de machinist  het heitoestel om lange metalen platen de grond in te slaan. Binnen roken we  dan de damp van de dieselolie.

Ik vond dat vervelend. Maar een kamergenoot liet weten dat hij het juist lekker vond ruiken. Dat deed hem aan thuis denken. Als hij met zijn motors bezig was.

Thuis. Voor ieder mens en kind van grote betekenis.

Huis en tehuis. Er valt nog veel over te zeggen.  Ik denk dat het  belangrijk is dat zieke mensen steeds een plek of  plaats moeten  hebben, waar zij zich veilig en thuis voelen.  Ziek zijn  of in de knel zitten, maakt ons vaak onzeker. Dan is een thuis  – en zeker een thuis gevoel – onmisbaar.

Maak het goed.

Zo gaat als je kunt.

ben

♥

Niemand is tevredener dan hij, die de vrede kent.

♣

Stil mijmeren.

Vandaag bij het haardvuur

Morgen bij een beekje

overmorgen in het bos

Daarna  in de bergen of aan de zee

Er is altijd plaats om te  mijmeren

je stil te bezinnen.

je vlam neemt af

geef meer lucht, zij laait op

het beekje droogt uit

voer water toe. het stroomt

Het bos, de bergen , de zee alles dient gevoed.

(…) mijmer in stilte

Er is wel een plekje voor…..

thuis