In het revalidatiecentrum zeiden medewerkers dat de cliënten zich daar niet thuis mochten gaan voelen, want dan wilden zij nooit meer weg.
Op andere plekken in de zorg voel je je soms een nummer. Gelukkig is dat niet mijn ervaring in het revalidatiecentrum. Maar dat kan een ander heel anders beleven. Zondag hoorde ik van een man die twee jaar geleden een hoge complete dwarslaesie opgelopen heeft. Hij was in hetzelfde centrum gerevalideerd als ik . Maar op een heel andere plaats in Utrecht. Vanwege een heel grote verbouwing verbleef de hele boel toen in Overvecht. Hij heeft het vreselijk gevonden.
Even een anekdote.
We sliepen op een vierpersoonskamer en die kamer lag aan een straat met een water erlangs. In die tijd waren ze met man en macht en machines bezig de wand langs het water te vervangen. Om zeven uur in de morgen startte de machinist het heitoestel om lange metalen platen de grond in te slaan. Binnen roken we dan de damp van de dieselolie.
Ik vond dat vervelend. Maar een kamergenoot liet weten dat hij het juist lekker vond ruiken. Dat deed hem aan thuis denken. Als hij met zijn motors bezig was.
Thuis. Voor ieder mens en kind van grote betekenis.
Huis en tehuis. Er valt nog veel over te zeggen. Ik denk dat het belangrijk is dat zieke mensen steeds een plek of plaats moeten hebben, waar zij zich veilig en thuis voelen. Ziek zijn of in de knel zitten, maakt ons vaak onzeker. Dan is een thuis – en zeker een thuis gevoel – onmisbaar.
Maak het goed.
Zo gaat als je kunt.
ben
♥
Niemand is tevredener dan hij, die de vrede kent.
♣
Stil mijmeren.
Vandaag bij het haardvuur
Morgen bij een beekje
overmorgen in het bos
Daarna in de bergen of aan de zee
Er is altijd plaats om te mijmeren
je stil te bezinnen.
je vlam neemt af
geef meer lucht, zij laait op
het beekje droogt uit
voer water toe. het stroomt
Het bos, de bergen , de zee alles dient gevoed.
(…) mijmer in stilte
Er is wel een plekje voor…..
thuis