De persoon van het kaartje  vind dat ik de ellende, die ik op mijn weg nu tegenkom, niet verdien. Met deze gedachte sluit hij/zij aan bij wat steeds meer mensen in West Europa vinden. We beschouwen rampen en tegenslag en persoonlijk leed niet meer als een (on)verdiende straf van God.

Lijden gebeurt gewoon  om ons heen. Ons lot. Geen glans zonder wrijven. geen vuur zonder vonk. In het tv programma de Wandeling kwam een vader aan het woord. Hij vertelde over zijn ene zoon, die vermoord was en over zijn andere zoon, die  zelfdoding heeft gedaan.  Ik hoorde iemand eens zeggen: ” Je mag alles van mijn lijden vinden, maar zeg nooit dat het ergens goed voor is geweest.”

Nabestaanden van de ramp van de vlucht MH17 kunnen  de laatste opnames  van hun familieleden zien, toen ze nog leefden. Een man treurt om het verlies van zijn vrouw en hun dochters.

Als volwassen burgers moeten we het  lijden onder ogen zien en het bij alle gelegenheden ter sprake brengen. Eerst huilen om het leed en het verdriet. Daarna glim – lachen?

In het afgelopen jaar 2018 kwamen diverse geleerden in het nieuws met nieuwe gedachten over ziektes, oud worden en sterven.  Volgens hen moeten we ziektes en sterven niet meer als onontkoombare ellende  zien. We doen er beter aan om alles  als een mankement te zien, dat verholpen kan worden.

Als een probleem, dat wetenschappers voor ieder van ons en onze kinderen uit de wereld gaan helpen.  Op het zelfde moment roepen andere deskundigen, dat de opvatting van de maakbaarheid van maatschappij en mens onhoudbaar is. Zie klimaat vraagstuk.

En wij?  Met onze chronische ziekte of ernstige aandoening,  hoe kunnen we verder met ons  lijden?  Daar wordt door ieder een eigen en persoonlijke antwoord op gegeven. Contact met lotgenoten kan helpen. Een gesprekje met buren en wijkgenoten aan de  speciale tafel in de supermarkt ook. Probeer liefst samen met anderen, te werken aan wat veerkracht. Om harde klappen op te vangen.

Maak het goed. Zo goed als je kunt.

ben

♥

Blijf nooit lopen met dingen die je kwellen.

Als het lichamelijk dingen zijn, praat er dan over met de arts of therapeut,

en als het geestelijke dingen zijn, praat er dan over met mensen die je graag mag,

mensen van wie je houdt,

mensen die je alles kunt toevertrouwen.