Herbronnen
iets meer achtergrond.
Mijn dwarslaesie werkt door op mijn doen en laten in het dagelijks leven. Zij werkt ook door in mijn geloof en spiritualiteit. Op deze plek meld ik iets over “mijn ziel”
We leven in de corona crisis. Scholen zijn dicht en onderwijs vindt online plaats. Kinderen, jongeren en hun leerkrachten ontmoeten elkaar niet meer op school. Een directeur zei het zo. “Het voelt alsof de school geen ziel meer heeft.”
Ik heb veel moeten ondergaan. Resultaat: in mijn gevoel besta ik uit een leeg omhulsel zonder innerlijke wereld. Een restant een voorwerp. Ik noem het Verdingelijking.
Maar door liefde en nabijheid van iemand en iets ” buiten mij ” behield ik leefkans. Ik ben geen doods voorwerp geworden. Leefkracht is overgebleven. Levenskracht. Sommigen noemen het Ki. Ik vermoed dat deze kracht verband houdt met de ziel. Het is deze zielskracht, die ten einde toe de overige delen van je geestelijk leven en lichaamsdelen wel bij elkaar ziet en houdt. En die bij je lichaam blijft.
Ik hoorde dat deze Ki kracht misschien/ geen /zeker verband houdt met de Nervus vagus . Ik bracht dit in bij het gesprek met de neuroloog. Zij antwoordde dat de Nervus Vagus echt niet zo slim is om precies naar dat plekje te gaan en dat daar dan iets verbetert .
Herkennen
Tijdens mijn Benswording, kreeg ik steun van professionals en van ieder die mij goed gezind was. Ik vond ook houvast in inspirerende teksten, schilderijen van Mark Rothko. En in de Bijbel. Hieruit haal ik de volgende zin.
Als een van deze mannen Jezus ziet, schreeuwt hij tegen Jezus: “Wat mij en wat jou.” ( Matteüs 8, vers 29: Marcus 5, vers 7 en Lucas 8, 28).
Of anders gezegd
“Wat is er tussen mij en u, Jezus?” Voor mij geldt deze vraag aan Jezus ook als een vraag aan iedereen. Juist ook aan mij. Dat was de periode waarin ik met niemand nog een relatie hoefde. Geen kennen en geen herkennen.
De betekenis van God en mijn geloof in God en de mens is in een Ander Licht komen staan. De slapende God van mijn eerste crisisjaren veranderde in een lastige God, zoals Jona ervaart. Alles doet mee om me in een nieuw evenwicht te stellen. Daar maakt God ook deel van uit.
Herschrijven
Klein (her) schrijven over grote ervaringen. Ik zoek hier hulp bij schrijfster en dichteres Catharina Visser. Als zij 70 jaar wordt, verschijnt haar boek: ‘ Sta op en Schitter ‘
Zij buigt zich over de vraag hoe je woorden vindt, voor iets waarvoor geen woorden zijn.
Catharina geeft me moed als ze zegt:
“Er bestaat een instrument in jezelf, waarmee je al je ervaringen en aangeleerde woorden kunt vertalen in iets nieuws. Een taal die -bijna- weergeeft wat je voelt en ziet en waarmee je de wereld kunt omvatten, tot orde brengen. (…) Met taal kun je schoonheid en ellende peilen. De schrijver begaat paden van woorden en hij beklimt bergen van taal. De taal die hij zoekt, vindt hij zelden aan het begin van de weg .”