Ben er
Door een dwarslaesie raakt het leven van Ben Roest in 2003 helemaal van slag. Hij is dan 52 jaar. Voor hem is dat een mooie en goede leeftijd. Hij bezit een schat aan ervaring. Hij verstaat zijn werk als pastor goed en hij beschikt over ruime levenservaring. Lichamelijk is hij nog lang niet versleten.
Hij
raakt op die leeftijd juist helemaal uit balans. Hij kantelt, zakt weg en raakt voor de zes jaar erna de weg kwijt in het donker. Ondertussen is hij weer in goede doen. Zijn verlamde lichaamsdelen zijn hem even lief als de gewone. Hij maakt weer keuzes. Hij zet weer stappen.
Hoe
is dat allemaal met mij gegaan? Die verlamming kwam snoeihard bij me aan. Ook bij de mensen met wie ik leef. Ik schrijf over die zware en treurige gebeurtenissen. Ik houd het ontspannen en licht. Het gaat vooral over de kunst van het leven en over menslievendheid. Ik hoop dat je hier herkenning in vindt. En nieuwe veerkracht, om met jouw leven – wel – weer verder te kunnen. Daarom.
Je
ziet op de beginpagina een foto van wolken, heidevelden en steenblokken. Als je die blokken ziet, vraag je je af: ” Wat ligt daar nu.”
De stukken steen vormen een liggend figuur. Bij dit beeld in Rotterdam houd ik stil. Thuis, in mijn tuin staat een beeld van acht stukken betonbuis. In dezelfde vorm. Hier heet het beeld: LIGMENS. Als dit jou ook interesseert, lees dan verder over mijn ligfiets. Hierna.
Op
mijn driewieler LIGFIETS rij ik op de dijk langs het Nijkerkernauw. Vanuit deze vreemde LIG- positie kijk ik uit over de uitgestrekte weilanden. Ik ervaar nu dat mijn kijk op de polder, op de wereld en op de mensen nooit meer dezelfde is als voorheen. Dat geldt ook voor de wijze waarop mensen naar mij kijken. Zij zien me voortaan achter een rollator, in mijn rolstoel of op mijn LIG fiets. Daar lig ik dan. De ligmens in mij is geboren.
Ik
groeide op in Nijkerk . Na de middelbare school volgde ik opleidingen tot psychiatrisch en algemeen verpleegkundige. Patiënten uit die tijd hebben een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Zij lieten mij binnen in hun wereld vol angst en vervreemding.
Een korte, maar intensieve reis naar de Filippijnen in 1980 werd een indrukwekkende ervaring. Een positieve schok. Ik heb toen een even grote reis naar binnen gemaakt.
In
mijn leven speelt het persoonlijk geluk van ieder mens een grote rol. Ik schenk waarde aan zijn of haar levensbeschouwing, geloof en spiritualiteit. En een mens kan alleen maar mens zijn te midden van anderen.
Sinds 2015 ben ik met pensioen.
Verder
hoop ik op een nieuwe tijd om te kunnen leven. Ik heb een stap gezet. Ik kan weer het initiatief nemen. Hopelijk kan ik anderen inspireren hun leven betekenisvol te maken. Met deze website. Daarom.
En
ik volgde opleidingen tot algemeen en psychiatrisch verpleegkundige, docent, cursusleider, manager, journalist, sociaal agogisch werker, blogschrijver, theoloog en pastor.