Erbij zijn

wil je ER BIJ ZIJN

Ziekenhuizen, zorgcentra, klinieken of paviljoens. Om al die gebouwen heerst een speciale sfeer. Om iedere operatie hangt een sfeer van spanning, emotie en angst. Ik ervoer dat ook in mijn geval.  Bij een operatie spelen zoveel zaken een rol.  Zoals onzekerheid over hoe de patiënt uit de narcose komt. De totale afhankelijkheid van het medisch personeel. Machines en apparaten nemen functies van je lichaam over. We weten van de verwarring na de narcose.

Een operatie heeft ook een mysterieuze zijde. Want hoe kan het dat er in je lichaam gesneden wordt en je daar niets van merkt? dat is misschien allemaal te verklaren. Maar het miraculeuze, het immateriële is toch dat zovele deskundigen zich over jouw lichaam en ziel buigen.  Dat ze je heel laten.

Zo bekeken, spreken operaties ons ook aan. Voor de meesten mensen is het geen dagelijkse handeling. Sommige patiënten hebben er wel veel ervaring mee, als je ze hoort vertellen dat zij wel 28 keer geopereerd zijn.

Ik ervaar ook  respect voor operaties. Daar bedoel ik dan mee, dat er zoveel kennis, zoveel middelen en zoveel menselijk vermogen en zoveel toewijding  bij elkaar worden gebracht om mij te helpen. Om mij te genezen. Om erger te voorkomen. Dank aan ieder die zich zo inzet voor mijn welbevinden en welzijn. Mijn gezondheid.

We worden in ons leven vast allemaal een keer een patiënt.  Dan heb je meer aan een respectvolle houding voor  zorgverleners dan aan een  achteloze. Ik denk soms dat we meer tot  die eerste houding opgevoed moeten worden.

Herkenning?

maak het goed. zo goed als je kunt.

ben

 

 

 

 

Laat een reactie achter